غذاهای تند از محبوبیت بسیاری در میان مردم برخوردار هستند. البته کسانی نیز هستند که به هیچ وجه علاقه ای به خوردن غذاهای تند ندارند و از آن دوری می کنند. در این مقاله می خواهیم شما را با تندترین غذاهای جهان آشنا کنیم.
۱- سوپ «جامبونگ» (Jjambbong)؛ کره جنوبی
جامبونگ، توسط مهاجران چینی که در دهه ۱۸۰۰ به اینچئون در کشور کره مهاجرت کردند، ابداع شد. این سوپ نودل تند کره‌ای، طعمی آتشین دارد. جامبونگ از انواع غذاهای دریایی مانند صدف و ماهی مرکب، گوشت، نودل و سبزیجاتی چون هویج، کلم و کدوی سبز درست می‌شود.
مایه قرمزرنگ سوپ جامبونگ با جلبک «کتانجک» (kelp) و «گوچوگارو» (gochugaru) مزه‌دار می‌شود که نوعی پودر چیلی کره‌ای است. «گوچوگارو» با فلفل‌های قرمز چیلی کره‌ای خشک شده زیر نور آفتاب، درست می‌شود. این دو طعم‌دهنده، مزه‌ای شیرین، دودی و پرادویه به سوپ نودل کره‌ای می‌بخشند.
ادویه تند قرمز، یکی از اجزای اصلی آشپزی کره‌ای است و از آن در طبخ دیگر غذاهای این کشور از جمله «ناکجی بوکیوم» (nakji bokkeum)، اختاپوس تند سرخ شده؛ «داک بوکیوم تنگ» (dakbokkeumtang)، سینه مرغ پخته شده تند و «گوچو جوآنگ» (gochujang)، سس فلفل قرمز کره‌ای استفاده می‌شود.
۲- «خورش کاری فال» (Phaal curry)
«فال»، مانند دیگر خورش‌های کاری که در خارج از هند خورده می‌شود، در ابتدا در کشور انگلستان پدیدار شد؛ بخصوص در رستوران‌های بنگلادشی‌های شهر بیرمنگهام. خورش مشهور کاری «ویندالو» (vindaloo)، طعم تند خود را از پودر چیلی، چیلی‌های سبز، سیر و پاپریکا می‌گیرد؛ اما خورش کاری «فال»، حتی از آن هم تندتر است.
خورش کاری «فال» با دارا بودن فلفل قرمز کارائیبی (scotch bonnet pepper) یا فلفل هندی هابانرو (habanero) در یک سس با پایه گوجه‌فرنگی، تندی را به سطح غیرقابل تصوری برده است. برخی از آشپزان خانگی، این خورش را با «فلفل شبح» (ghost pepper) درست می‌کنند که ۴۰۰ برابر تندتر از سس تاباسکو است؛ اما طعمی متمایز، شیرین و میوه‌ای دارد؛ البته اگر بتوانید طعم تند آن را تحمل کنید.
۳- «کامارونس آلا دیابلا» (Camarones a la Diabla) یا میگوهای شیطانی؛ مکزیک
یکی دیگر از تندترین غذاهای جهان یعنی «کامارونس آلا دیابلا»، یک غذای مکزیکی است که از میگوهای آبدار و یک سس غلیظ تشکیل می‌شود. سس این غذای تند و آتشین را با فلفل‌های چیلی خشک شده «گواجیو» (guajillo) و «آربول» (arbol) درست می‌کنند. طبخ «کامارونس آلا دیابلا»، بسیار ساده است و نسخه‌های متنوعی از این غذا در رستوران‌های مکزیکی دیده می‌شود که در میان آن‌ها می‌توان به میگوهای آغشته به سس باربیکیو، سس سالسای فلفل هابانرو یا فلفل‌های چیپوتله اشاره کرد.
۴- «چیلاته دپویو» (Chilate de pollo)
طبخ خورش مرغ «چیلاته دپویو»، ساده است؛ اما به زمان زیادی نیاز دارد. مایه قرمز روشن این خورش، بسیار تند است و طعم تندی خود را از فلفل‌های چیلی خشک شده گواجیو و آربول می‌گیرد؛ اما مهم‌ترین ماده تشکیل‌دهنده این خورش، «اپازوته» (epazote)، یک گیاه تند با عطر و بوی شیرین‌بیان است.
خوشبختانه گوجه‌فرنگی، پایه این خورش را تشکیل می‌دهد و همین موضوع سبب می‌شود که طعم تند «چیلاته دپویو»، کمی قابل تحمل شود. اصالت این خورش، به ایالت مکزیکی اوآخاکا برمی‌گردد و بخاطر فلفل‌های دودی و قرمزرنگ تیره «پاسیا» (pasilla) در سراسر جهان مشهور است.
۵- «اوتاک-اوتاک» (Otak-otak)
کیک ماهی تند «اوتاک-اوتاک»، یکی از غذاهای اصلی «پراناکان‌ها» به شمار می‌آید. پراناکان‌ها، مهاجران چینی هستند که در سنگاپور و اندونزی سکونت دارند. پایه اصلی این غذا، «رمپاه» (rempah)، یک خمیر ادویه تهیه‌شده از فلفل قرمز چیلی، سیر، پیازچه، زنجبیل، لیموترش و زردچوبه است.
برای طبخ این غذا، یک ماهی سفید مانند «ماکرل» (mackerel) را با رمپاه و شیر نارگیل مخلوط می‌کنند تا یک خمیر یکدست به دست بیاید که گاهی به آن، کاستارد ماهی می‌گویند. این خمیر را به شکل مستطیل در می‌آورند و در برگ موز می‌پیچند و سپس آن را روی منقل زغالی کباب می‌کنند تا یک طعم دودی به آن ببخشند.
پایان قسمت اول
منبع: کجارو